14 Ιαν 2019
Γιώργος Αλεξόπουλος
Οι μηχανές, όπως και άλλα πράγματα, απαγορεύονται στο Δρυμό αλλά όπως φαίνεται απαγορεύονται και οι έλεγχοι!
Από χρόνια, όχι τώρα μόνο. Όπου και να βρεθείς. Στο Λημικό, στο Κεραμίδι, στο Ρουμάνι, στο Κλημέντι, στο ρέμα του Άη Γιώργη, σε δασικούς δρόμους αλλά και σε πολλά μονοπάτια από χαμηλά μέχρι σχεδόν τις κορφές, θα δεις μηχανές ή τις ροδιές τους. Στις ανατολικές αναβάσεις τα περιστατικά είναι πιο λίγα - αλλά υπαρκτά και καθημερινά - ίσως γιατί δεν τους βολεύει η ενδιάμεση απόσταση μέχρι τους πρόποδες, όμως, στο Τατόι στην ανατολική πλευρά του γίνεται πανικός, σαν να λειτουργεί άτυπη πίστα μέσα στα πεύκα. Για το Βούντημα δεν ξέρω, γιατί πάμε σπάνια.
Δεν βολτάρουν. Τρέχουν, γκαζώνουν, οργώνουν σηκώνοντας χώματα, καταστρέφοντας αρχαία μονοπάτια, πνίγοντας το δάσος με θορύβους και ντουμάνια καπνού. Ανοίγοντας και παρακάμψεις στη βλάστηση όπου δεν τους βολεύει το μονοπάτι!
Οι φωτο είναι δικές μου, του Αλέξανδρου Ροζακίτη, και της Μαριλένας Παν.
Αλλοιώσαμε κάποια στοιχεία στην εμφάνιση των αναβατών γιατί ο σκοπός δεν είναι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, αλλά η γενικευμένη δραστηριότητα και η συστηματική απουσία ελέγχων!
Ροδιές παντού. Οριζοντίως και καθέτως.
Στο μονοπάτι
Παμπάλαιο μονοπάτι οργωμένο και κατεστραμένο
Ανασκαμμένο μονοπάτι
Χωρίς λόγια
Παράκαμψη στη βλάστηση
Εδώ να φυτέψουμε μερικές τοματιές, τόσο κόπο κάνουν τα παιδιά
Και άνοιγμα νέων μονοπατιών
Τατόι από τα γκαράζ προς ανατολικά, επί το έργον
-----------------
Σημείωμα από Savvas Hiker
Να αναφέρω μια δική μου εμπειρία, σχετική με το άρθρο του Γιώργου. Ανέβαινα από Κεραμίδι για Άη Γιώργη, για μια θρυλική κυκλική, που θα ανεβάσω μάλλον τον επόμενο μήνα. Τι να πρωτοσημειώσεις για ένα περιβάλλον με διαφορετικές πινελιές, γωνιές, σε κάθε βήμα. Με προσπέρασε ένας ορεινός δρομέας.
- "Καλημέρα", μου έκανε εύθυμα, τρέχοντας στον ανήφορο συντηρητικά.
- "Πολύ καλημέρα!"
Στα είκοσι μέτρα σταμάτησε ξαφνικά, έσκυψε, και στήριξε τα χέρια στα γόνατα του. Γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου.
- "Δεν μπορώ να αναπνεύσω, τι κάπνα είναι αυτή;"
Δεν πρόλαβα να απαντήσω. Απάντησαν οι εκπυρσοκροτήσεις από κάποιες εξατμίσεις ψηλότερα. Ήταν οι μηχανές κρος που είχαν περάσει από εδώ λίγο πριν. Οι δίχρονοι κινητήρες, με το μίγμα λαδιού και βενζίνης, είχαν αφήσει μια γραμμή από λιγδερό γκρι νέφος που απλωνόταν αργά ένα μέτρο πάνω από το έδαφος.
Πλησίασα.
- "Περίμενε ένα δυό λεπτά, να φύγει αυτό το πράγμα"
- "Κοίτα πως έχουν κάνει το μονοπάτι", και συμπλήρωσε, "μιλάμε για αλητεία!"
Να αναφέρω μια δική μου εμπειρία, σχετική με το άρθρο του Γιώργου. Ανέβαινα από Κεραμίδι για Άη Γιώργη, για μια θρυλική κυκλική, που θα ανεβάσω μάλλον τον επόμενο μήνα. Τι να πρωτοσημειώσεις για ένα περιβάλλον με διαφορετικές πινελιές, γωνιές, σε κάθε βήμα. Με προσπέρασε ένας ορεινός δρομέας.
- "Καλημέρα", μου έκανε εύθυμα, τρέχοντας στον ανήφορο συντηρητικά.
- "Πολύ καλημέρα!"
Στα είκοσι μέτρα σταμάτησε ξαφνικά, έσκυψε, και στήριξε τα χέρια στα γόνατα του. Γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου.
- "Δεν μπορώ να αναπνεύσω, τι κάπνα είναι αυτή;"
Δεν πρόλαβα να απαντήσω. Απάντησαν οι εκπυρσοκροτήσεις από κάποιες εξατμίσεις ψηλότερα. Ήταν οι μηχανές κρος που είχαν περάσει από εδώ λίγο πριν. Οι δίχρονοι κινητήρες, με το μίγμα λαδιού και βενζίνης, είχαν αφήσει μια γραμμή από λιγδερό γκρι νέφος που απλωνόταν αργά ένα μέτρο πάνω από το έδαφος.
Πλησίασα.
- "Περίμενε ένα δυό λεπτά, να φύγει αυτό το πράγμα"
- "Κοίτα πως έχουν κάνει το μονοπάτι", και συμπλήρωσε, "μιλάμε για αλητεία!"