Τα πρώτα χιόνια - η μαγεία της Πάρνηθας

Εναλλακτικός τίτλος  : Ο γύρος των καταφυγίων με τα πρώτα χιόνια

14 Δεκ 2015   

Savvas Hiker

Στον αυχένα Αυγό-Φλαμπούρι

Το Σάββατο 12 Δεκ 2015 ήταν μια μέρα στις Άλπεις, με Νορβηγική μουντάδα και -2°C. Ο ισχυρός άνεμος γύρω στα 60km/h, με ριπές στα εκτεθειμένα σημεία (σημαντικό chill factor), εναλασσόταν με το δειλό πορτοκαλί φως του ήλιου που, στο γέρμα κάτω από τα σύννεφα, προσπαθούσε να δει το παγωμένο δάσος.

Το χιόνι ήταν ψηλότερα από τα 1.000μ υψόμετρο, προς τα ενδότερα του βουνού. Από 3εκ, μέχρι 15εκ στα ανεμοσούρια. 

Στα εκτεθειμένα σημεία με τις δυνατές ριπές του ανέμου, το χαμηλό σύννεφο έδινε λεπτό χιόνι σκληρό σαν χαλάζι.

Από το Μαυροβούνι, όπου σε διάφορα σημεία δεν μπορούσες να αναπνεύσεις κόντρα στον άνεμο, κατεβήκαμε στην άσφαλτο στο διάσελο με την Κακόραχη, μετά κατεβήκαμε στη Γούρνα, και μετά ανηφορίσαμε για Φλαμπούρι συναντώντας το χιόνι και το απόκοσμο τοπίο στα 1.000μ.

Έξω από το Φλαμπούρι

Προς Κανταλίδι

Μετά το Φλαμπούρι πάντα σε χιονισμένο τοπίο, πήγαμε βόρεια για Κανταλίδι. Πλησιάζοντας το Όρνιο ίσως να χρειάζονταν χαμηλές γκαίτες στα εκτός μονοπατιού, σε χαμηλά παπούτσια, αλλά δεν ήταν κάτι απαραίτητο.
 

Περάσαμε πάνω από τον δρόμο της Μόλας και πιάσαμε το μονοπάτι από Μόλα-Όρνιο.

Από 40λ περίπου πριν τη Δύση, όσο περπατούσαμε, το χιόνι άρχισε σταδιακά να σκληραίνει δίνοντας αιχμές και κόψεις, που ήταν αδύνατο να περάσει κάποιος χωρίς ορειβατικά παπούτσια. 

Είναι ενδεικτικό οτι άρχισαν να παγώνουν ακόμη και ρυάκια με λασποροές. 










 

Τέλος κατεβήκαμε στον βοτανικό κήπο και φτάσαμε στο καταφύγιο Μπάφι λίγο πριν το Τελευταίο Φως. 

Και μια κουνημένη ελλείψει τρίποδα.
Μπάφι.

 
Στην αναχώρηση τη νύχτα από το Μπάφι, τα βράχια και ο δρόμος είχαν παγώσει (black ice). Το μονοπάτι ήταν απαγορευτικό, γιατί η ποσότητα του χιονιού κάτω από το Μπάφι ήταν λιγοστή με εκτεθειμένο παγωμένο βράχο. Η δε άσφαλτος ήταν παγωμένη μέχρι κάτω στα 1.050μ υψόμετρο.

Επιλέξαμε, λοιπόν, να φορέσουμε τα ανακλαστικά μας στα πόδια και να πάμε από το δρόμο, πατώντας πάνω στις χιονισμένες άκρες που δεν γλυτρούσαν, και πηδώντας έξω από τις μπάρες όταν περνούσε διστακτικά κάποιο από τα λιγοστά τζιπ. Για κανονικό αυτοκίνητο ούτε λόγος, παρόλαυτα, σε κάποια φάση είδαμε να πλησιάζει ένα μοναχικό φως. Ήταν μια μηχανή και μείναμε να την κοιτάμε σαν χαζοί.

Η Κυριακή ήταν μια τελείως άλλη μέρα, με λιακάδα, παγωμένο αεράκι, και κρουσταλιασμένο χιονάκι στα απόσκια.

___