14 Μαι 2016 ενημέρωση Φεβ 2023
Savvas Hiker
Γενικά
Το μονοπάτι της Χούνης είναι από τα 2-3 πιο πολυσύχναστα. Είναι ταυτόχρονα και η αρχή του "route 22" (ή "O22"). Στις μέρες μας είναι η πιο γνωστή πεζοπορική ανάβαση της Πάρνηθας.
Η είσοδος των αναβάσεων στη Χούνη γίνεται είτε με το μονοπάτι που έρχεται από το Μετόχι (όπου και ο κάτω σταθμός τελεφερίκ), είτε από δύο σημεία στους Θρακομακεδόνες που δίνουν πρόσβαση σε αυτό το μονοπάτι. Το καταλληλότερο σημείο Α (Θράκης), ή το δυσκολότερο σημείο Β (συμβολή Βεροίας και Ημαθίας) που βολεύει περισσότερο σε κυκλικές διαδρομές της Χούνης προς τα ανατολικά όπως αντίστοιχα το Μετόχι σε κυκλικές της Χούνης προς τα δυτικά.
- - -
Βλέπε και Μετόχι, ή Τελεφερίκ (κάτω σταθμός) <-> αρχή Χούνης, ή Θρακομακεδόνες
Χούνη - Μαυροβούνι (Καζίνο), ανάβαση
Χούνη - Μαυροβούνι (Καζίνο), ανάβαση
- - -
Ψηλά η Χούνη δίνει διακλαδώσεις προς διάφορους προορισμούς οι οποίοι προσεγγίζονται και από άλλες διαδρομές, κυρίως προς το καζίνο Μον Παρνές, το καταφύγιο Μπάφι, το καταφύγιο Φλαμπούρι, την Αγία Τριάδα, τη Μόλα, τη Σκίπιζα, τη Λυκοποριά, αλλά και άλλους προορισμούς ανάλογα το εύρος του σχεδιασμού μιας διαδρομής.
Σε "εύκολη" εποχή, δηλαδή νωρίς την Άνοιξη ή αργά το Φθινόπωρο, τις Κυριακές η κίνηση στο μονοπάτι της Χούνης είναι σίγουρα μεγαλύτερη από ότι εκείνη την ώρα σε ένα πολυσύχναστο πεζοδρόμιο, πχ της Πατησίων στην Αθήνα.
Η Χούνη είναι το ένα από τα δύο μεγάλα φαράγγια της Πάρνηθας, το άλλο είναι της Γκούρας (Κελάδων), και ως φαράγγι έχει τις δυσκολίες του.
Γενικά, οι διαδρομές στη Χούνη είναι δύσκολες ή επικίνδυνες όταν, ενδεικτικά, υπάρχουν έντονες βροχοπτώσεις και καταιγίδες, ή η χιονοκάλυψη φτάνει χαμηλότερα από τα 800-750μ υψόμετρο, ή στην ανάβαση η θερμοκρασία είναι υψηλή (πχ >24ºC) με άπνοια ή/και υψηλή σχετική υγρασία.
Το μονοπάτι είναι έντονα πατημένο. Όμως αν η
διαδρομή πρόκειται να γίνει τη νύχτα πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται σε
περιόδους με πάγο.
Το θετικό είναι οτι η διαδρομή, που ακολουθεί το μονοπάτι ποιος ξέρει από πόσο παλιά, δεν προσβάλεται εύκολα από κατολισθήσεις ή πτώσεις βράχων. Πιθανότητα, όμως, που μπορεί να συμβεί.
Δυστυχώς τα τελευταία πολλά χρόνια η επιφάνεια του μονοπατιού έχει διαβρωθεί, και στα ψηλά έχει αποσαθρωθεί, σε μεγάλο βαθμό, με βασικότερο αίτιο μάλλον την ύπαρξη των καμένων εδαφών στο πάνω μισό της διαδρομής. Το πρόβλημα της διάβρωσης, για λόγους που δεν γνωρίζω, έχει επεκταθεί και χαμηλότερα προς το δασωμένο.
Το μονοπάτι της Χούνης, γενικά μιλώντας, είναι μια σχετικά κοπιαστική διαδρομή αναλογικά με το μικρό της μήκος, κάτι που συλλαμβάνει απροετοίμαστους αρκετούς από όσους ανεβαίνουν για πρώτη φορά. Όπως συμβαίνει και σε άλλα μονοπάτια στα βουνά, όταν η φήμη τους είναι μεγάλη μεν αλλά δεν μεταφέρει και την εικόνα για την ακριβή φυσιογνωμία τους.
Το εύθυμο στην υπόθεση είναι οτι ειδικά στη Χούνη έχει αναπτυχθεί μια "αφιερωμένη" κοινότητα αναβατών που την κάνουν συστηματικά, ας πούμε σαν μια Κυριακάτικη βόλτα για φαγητό στα καταφύγια, τόσο που αρκετοί από αυτούς σπάνια κάνουν και άλλες διαδρομές στην Πάρνηθα. Έτσι στα μάτια των απροετοίμαστων νεοφερμένων οι περισσότεροι γύρω τους "με κάποιο μυστήριο τρόπο πάνε σχεδόν τρέχοντας".
Μια και η Χούνη, λόγω φήμης, έλκει πολλούς από τους καινούριους πεζοπόρους στην Πάρνηθα, να πούμε οτι στην πεζοπορία στο βουνό τα παπούτσια πρέπει έστω, τουλάχιστον, να είναι άνετα στα δάχτυλα. Κάτι σημαντικό στο εδώ έδαφος.
Το θετικό είναι οτι η διαδρομή, που ακολουθεί το μονοπάτι ποιος ξέρει από πόσο παλιά, δεν προσβάλεται εύκολα από κατολισθήσεις ή πτώσεις βράχων. Πιθανότητα, όμως, που μπορεί να συμβεί.
Δυστυχώς τα τελευταία πολλά χρόνια η επιφάνεια του μονοπατιού έχει διαβρωθεί, και στα ψηλά έχει αποσαθρωθεί, σε μεγάλο βαθμό, με βασικότερο αίτιο μάλλον την ύπαρξη των καμένων εδαφών στο πάνω μισό της διαδρομής. Το πρόβλημα της διάβρωσης, για λόγους που δεν γνωρίζω, έχει επεκταθεί και χαμηλότερα προς το δασωμένο.
Το εύθυμο στην υπόθεση είναι οτι ειδικά στη Χούνη έχει αναπτυχθεί μια "αφιερωμένη" κοινότητα αναβατών που την κάνουν συστηματικά, ας πούμε σαν μια Κυριακάτικη βόλτα για φαγητό στα καταφύγια, τόσο που αρκετοί από αυτούς σπάνια κάνουν και άλλες διαδρομές στην Πάρνηθα. Έτσι στα μάτια των απροετοίμαστων νεοφερμένων οι περισσότεροι γύρω τους "με κάποιο μυστήριο τρόπο πάνε σχεδόν τρέχοντας".
Μια και η Χούνη, λόγω φήμης, έλκει πολλούς από τους καινούριους πεζοπόρους στην Πάρνηθα, να πούμε οτι στην πεζοπορία στο βουνό τα παπούτσια πρέπει έστω, τουλάχιστον, να είναι άνετα στα δάχτυλα. Κάτι σημαντικό στο εδώ έδαφος.
Βλέπε θέματα σχετικά με "Χούνη"