2 Απρ 2018
Savvas Hiker
Από τη μια, συνόδευα δύο φίλες μου, από την άλλη, πηγαίναμε σχετικά χαζολογώντας, και έτσι ήταν μια καλή ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες λουλουδιών.
Το περίεργο, τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η μεγάλη ανθοφορία έχει μεταναστεύσει σε διαφορετικές περιοχές του βουνού από αυτές που γνωρίζαμε ότι συχνάζει. Πχ από παλιά ξέραμε οτι πάντα ο υδραγωγός της Γιαννούλας τον Μάιο ήταν σκέτος βοτανικός κήπος. Τζίφος πλέον. Ας πούμε, πρόπερσι είχα μαζώξει μια παρέα φίλων την Πρωτομαγιά με την υπόσχεση να τους πάω "σε ένα καταπληκτικό μέρος (σσ στη Γιαννούλα) που θα τρελαθείτε να βλέπετε συνεχώς λουλούδια". Είχαμε καταλήξει να φωτογραφίζουμε αγριοστάχυα και βράχους, γιατί μόνο αυτά υπήρχαν. Αντίθετα σε άλλα μέρη στη Δυτική Πάρνηθα, από την αρχή του Απρίλη ακόμη, γίνεται πλέον χαμός και πανικός.
Μέχρι μερικά λουλούδια που είχα να τα δω χρόνια, ή άλλα καινούρια που δεν είχα δεί ποτέ ή ίσως δεν τα είχα προσέξει γιατί πριν δεν έβγαιναν σε μεγάλους πληθυσμούς.
Το ανησυχητικό είναι πως δεν είδα πουθενά κάποιο από τα απειλούμενα (και θρυλικά) ενδημικά της Πάρνηθας, αλλά το κάπως καθησυχαστικό είναι ότι δεν είμαι πολύ παρατηρητικός σε τέτοια θέματα. Ελπίζω να υπάρχουν ακόμη κάπου κρυμμένα.
Προσέξτε τις ανταύγειες του μπλε στους μικρούς ανθήρες.
Είσαι στο βράχο και βλέπεις τις ανεμώνες κάτω
Παιδότοπος
Παραφράζοντας τον Ελύτη, να πούμε:
"Θεέ μου, πόσο κίτρινο ξοδεύεις ..."
Κίτρινο όλες οι αποχρώσεις. Τα πάνω λουλούδια στη φωτο,
είναι σε καθαρό κίτρινο, τα κάτω είναι σε κροκί.
είναι σε καθαρό κίτρινο, τα κάτω είναι σε κροκί.
Εικόνα που θα γινόταν φτωχότερη αν την περιγράφαμε.
Παλιό μονοπάτι που δεν πατιέται.
Και μια φωτο από τέλη Μαρτίου. Αυτά είναι τα μπλε λουλουδάκια στους
ασβεστολιθικούς βράχους (υψ 1.200μ) που έλεγα.
___