Φέτος η Πάρνηθα μας θυμίζει γιατί οι παλαιοί πεζοπόροι το φθινόπωρο ερωτεύονταν τα κυκλάμινα της, δίνοντας το όνομα τους σε κτίσματα, σε θαλάμους σε καταφύγια, σε ομάδες δραστηριότητας, και πάει λέγοντας. Ενώ σύμβολο της, αυτού του μαγικού βουνού, είναι μάλλον ο ορεσίβιος κρόκος της Πάρνηθας, το δικό μας Έντελβαϊς.
Ξαφνικά τώρα το φθινόπωρο λοιπόν, σε αντίθεση με τις άλλες χρονιές πρόσφατα, το βουνό γέμισε κυκλάμινα θυμίζοντας παλιές εποχές. Από χαμηλά, στο Βούντημα, στο Τατόι, στη Φυλή, μέχρι ψηλά, στο Λημικό, στην Καραβόλα, στο Όρνιο. Αλλού συστάδες, αλλού μπουκετάκια, αλλού ανοιχτωσιές ολόκληρες.
Ξαφνικά τώρα το φθινόπωρο λοιπόν, σε αντίθεση με τις άλλες χρονιές πρόσφατα, το βουνό γέμισε κυκλάμινα θυμίζοντας παλιές εποχές. Από χαμηλά, στο Βούντημα, στο Τατόι, στη Φυλή, μέχρι ψηλά, στο Λημικό, στην Καραβόλα, στο Όρνιο. Αλλού συστάδες, αλλού μπουκετάκια, αλλού ανοιχτωσιές ολόκληρες.