10 Φεβ 2022
Γιώργος Αλεξόπουλος
Μερικά σημεία δικού μου σκεπτικισμού, από πολλά και διάφορα που από καιρό με προβληματίζουν στο θέμα, τώρα με την αφορμή όσων αναφέρει δημοσίευμα της Καθημερινής.
> Το κτίριο των στρατώνων είναι ισόγειο χωρίς ορόφους. Για να γίνει ξενοδοχείο όπως αναφέρεται, και μάλιστα βιώσιμο, δεν θα απαιτηθεί η κατασκευή επιπλέον ορόφων; Η αύξηση του ύψους, οποιουδήποτε κτιρίου στο Τατόι, θα είναι κάθετα εναντίον της φυσιογνωμίας της περιοχής.
> Το Μεγάλο Λιβάδι, μπροστά από το Νέο Βουστάσιο, αποτελεί αγαπημένο τόπο των επισκεπτών, οι οποίοι περιμένουν το πότε θα απαλλαγεί από την παρουσία των κοντέινερ - η φωτο είναι παλαιότερη. Ο χώρος διαχρονικά αποτελεί ένα σημείο πανοραμικής θέας προς το σύνολο σχεδόν του πυρήνα - σαν ένα κάδρο θέας "εποχής". Μια θέα που είναι από τις χαρακτηριστικές ταυτότητες του Τατοΐου. Όμως στο μεγάλο λιβάδι - όπου εικάζεται και η αρχαία Δεκέλεια - συμπεραίνω, και εύχομαι να μην κατάλαβα ορθώς, ότι θα υπάρχουν αφιερωμένες ή εγκατεστημένες χρήσεις και εκτός των υφιστάμενων κτιρίων.
> Εκδηλώσεις / συναυλίες. Στη ζώνη Δ2, όπως φαίνεται στο γραφικό του άρθρου της εφημερίδας - ένθετες σημειώσεις 3 και 4 - ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται και "Διοργάνωση εκδηλώσεων / συναυλιών". Όμως, η περιοχή αυτή είναι μέσα στο δάσος βορειο-ανατολικά του πυρήνα. Εκεί, θα δημιουργείται μεγάλο ρεύμα κυκλοφορίας μετάβασης και επιστροφής, το οποίο λογικά είτε θα επιβαρύνει υπερβολικά τον πυρήνα με διασχίσεις στη διάρκεια μεγάλων και μαζικών εκδηλώσεων είτε θα πρέπει να εξυπηρετείται ανάλογα με τη δημιουργία ικανών ανατολικών οδεύσεων προς το Τατόι πλήττοντας έτσι τον αισθητικό και τον περιβαλλοντικό χαρακτήρα της περιοχής και του δάσους. Μια άλλη προσέγγιση ενδεχομένως, από βόρεια, με ανακατασκευή του δασικού δρόμου της Μαχούνια (η ονομασία "Μπαχούνια" που συνηθίζεται ευρέως, είναι λάθος), κατα τη γνώμη μου τίθεται εκτός κάθε συζήτησης, και όσοι γνωρίζουν την περιοχή είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν απόλυτα.
Επίσης, πέραν των θεμάτων επιβάρυνσης μέσω των αξόνων προσέλευσης στις συναυλίες, υφίσταται πάντα το θέμα της ηχορύπανσης από τις ίδιες τις συναυλίες. Η περιοχή, γεωμορφολογικά, είναι αμφιθεατρική προς τον πυρήνα με αποτέλεσμα την άμεση μετάδοση των θορύβων προς το Τατόι και την Πάρνηθα γενικότερα. Για παράδειγμα, περιοδικά στην ανατολική δασική περιοχή τρέχουν παράνομα διάφορες μηχανές "εκτός δρόμου" - κυρίως Σάββατα και αργίες - μερικές φορές στήνουν και άτυπους αγώνες μεταξύ τους, οι δε θόρυβοι αντιλαλούν μέχρι το Ξεροβούνι και σχολιάζονται από τους ενοχλημένους επισκέπτες που πεζοπορούν στον άξονα βορρά-νότου από την πύλη Βαρυπόμπης μέχρι τη Μαχούνια.
Επίσης, πέραν των θεμάτων επιβάρυνσης μέσω των αξόνων προσέλευσης στις συναυλίες, υφίσταται πάντα το θέμα της ηχορύπανσης από τις ίδιες τις συναυλίες. Η περιοχή, γεωμορφολογικά, είναι αμφιθεατρική προς τον πυρήνα με αποτέλεσμα την άμεση μετάδοση των θορύβων προς το Τατόι και την Πάρνηθα γενικότερα. Για παράδειγμα, περιοδικά στην ανατολική δασική περιοχή τρέχουν παράνομα διάφορες μηχανές "εκτός δρόμου" - κυρίως Σάββατα και αργίες - μερικές φορές στήνουν και άτυπους αγώνες μεταξύ τους, οι δε θόρυβοι αντιλαλούν μέχρι το Ξεροβούνι και σχολιάζονται από τους ενοχλημένους επισκέπτες που πεζοπορούν στον άξονα βορρά-νότου από την πύλη Βαρυπόμπης μέχρι τη Μαχούνια.
> Παρκινγκ επισκεπτών. Δεν έχω διαβάσει ποτέ, σε όσα άρθρα έχουν υπάρξει όλα τα χρόνια για την αξιοποίηση του Τατοΐου, το που ακριβώς θα δημιουργηθούν τα παρκινγκ αυτοκινήτων των επισκεπτών, και ακόμη περισσότερο, των ογκωδών πούλμαν που πλέον θα έρχονται στην περιοχή σαν καραβάνια το ένα μετά το άλλο. Το θέμα του χώρου ή χώρων στάθμευσης είναι μείζον, γιατί χρειάζονται τεράστιες εκτάσεις και επιπλέον εγείρεται το ερώτημα που θα είναι αυτές. Αν θα κατασκευαστούν υπόγεια παρκινγκ, και πάλι, παραμένει το θέμα της μεγάλης κυκλοφορίας προς αυτά και από αυτά - μιλάμε για το Τατόι και την Πάρνηθα ως χώρων αναψυχής δίπλα στην Αθήνα των εκατομμυρίων κατοίκων - με συνεπαγόμενα ζητήματα αισθητικής και ηχορύπανσης. Το θέμα απαιτεί, και εδώ, σοβαρό σκεπτικισμό και σχεδιασμό.
> Το μήνυμα από τις ήδη επεμβάσεις σε μερικά κτίρια. Από αισθητικής και ιστορικής πλευράς, μερικές από τις κτιριακές επεμβάσεις τα τελευταία χρόνια έγιναν με τρόπο που δημιουργούν αμφιβολία στο κατα πόσον υπάρχει κεντρικός συντονιστής των εκτελούμενων έργων στο σύνολο της περιοχής, και συνολικά ενήμερος για τις ισχύουσες μελέτες, και επίσης, στο κατα πόσον υπάρχουν ενδείκτες ελέγχου στη φάση παράδοσης και παραλαβής έργου. Από αυτά και άλλα, εύλογα γεννιέται η ανησυχία ότι, στην πράξη, δεν γίνονται καν τέτοιοι έλεγχοι. Για παράδειγμα, το σοβάντισμα του "κτιρίου του φορτηγού" του κτήματος με τι τύπου μελέτη έγινε; το οποίο συν τοις άλλοις, έγινε και στραβά. Επίσης, το άκυρο σοβάντισμα της "οικίας του δασοφύλακα" - απορία, τα έξοδα της αποξήλωσης σε ποιον χρεώθηκαν; - και διάφορα άλλα.
Τελικά προκύπτει ένα κύριο ερώτημα, το οποίο θα μας απαντηθεί στο τέλος. Ο σκοπός είναι η ανακαίνιση της περιοχής σύμφωνα με "εμπνεύσεις", ή αναπαλαίωση και επαναφορά του χαρακτήρα της περιοχής; Εύχομαι όσοι έχουμε φωτογραφίες όπως ήταν πριν, έστω σε συνθήκες εγκατάλειψης των κτιρίων και του περιβάλλοντος, να μη θεωρούμε κάποτε τον εαυτό μας προνομιούχο που τις έχουμε.
Όσον αφορά τις αναφερόμενες χρήσεις, συμφωνώ ότι οι περισσότερες δεν είναι κακές επιλογές, αλλά, Ελλάδα είναι, θα δούμε και σε αυτές τι θα προκύψει στην πράξη. Το δικό μου ζητούμενο συνολικά : φύση, περιβάλλον, εξέλιξη στη σχέση μας με τη φύση, ιστορία, ταυτότητα, αισθητική.
______
Άρθρα στο μπλογκ με ετικέτα Τατόι